همیشه بیا

روسیه همیشه کشوری با سابقه‌ی ادبی و فرهنگی غنی بوده است. ادبیات روسیه نویسندگان بزرگی را به دنیای ادبیات معرفی کرده است: گوگول، داستایوفسکی، چخوف و تولستوی را می‌توان از مهم‌ترین آنان برشمرد. در این میان تولستوی یکی از نویسندگانی است که شهرت بسیاری دارد. رمان «جنگ و صلح» مشهورترین اثر تولستوی است. این کتاب در سال 1869 نوشته شده و حالا بعد از سال‌ها همچنان جزو آثار فاخر ادبیات روسیه و جهان محسوب می‌شود. اصلی‌ترین ویژگی این رمان تعدد شخصیت‌های آن است. این رمان حدود 580 شخصیت دارد. شخصیت‌هایی که علی‌رغم تعدد، هر کدام دارای پرداخت جداگانه‌ای هستند و بسیار بادقت توصیف شده‌اند. «مهم‌ترین شخصیت‌های این حماسه‌ی بزرگ عبارتند از: شاهزاده آندرِی بالکونسکی، کنت پیر بزوخوف، شاهزاده ناتاشا روستوا ، شاهزاده ماریا بالکونسکایا و شاهزاده نیکولا روستوف.»

این رمان تاکنون بر نویسنده‌های مختلفی اثرگذار بوده است. بسیاری از نویسندگان مهم جهان آشکارا، به این تاثیر‌پذیری اقرار کرده‌اند. سامرست موام، نویسنده‌ی مشهور انگلیسی، در مورد جنگ و صلح این‌گونه به بیان نظرش پرداخته است: «من معتقدم بالزاک، بزرگ‌ترین رمان‌نویسی است که تاکنون جهان شناخته؛ ولی عقیده دارم "جنگ و صلح" تولستوی، بزرگ‌ترین رمان عالم است. رمانی با چنین پهنه‌ی وسیعی که درباره‌ی یک چنان دوران خطیر تاریخی گفت‌وگو کند و این همه قهرمان داشته باشد، قبلا نوشته نشده بود و گمان می‌کنم هرگز دوباره نوشته نشود. درست گفته‌اند که "جنگ و صلح" یک حماسه است. من هیچ اثر خیالی دیگری را نمی‌شناسم که به‌حقیقت بتوان آن را بدین‌گونه توصیف کرد. وقتی تولستوی شروع به نوشتن رمان خود کرد، در نظر داشت داستانی درباره‌ی زندگی خانوادگی اشراف روسیه بنویسد و قرار بود حوادث تاریخی، فقط به منزله‌ی زمینه‌ی رمان او به کار روند. بنا بود قهرمانان داستان دچار حوادثی شوند که از لحاظ روحی تاثیر عمیقی در آن‌ها بگذارد؛ ولی در پایان، پس از تحمل مشقات زیاد، پاک و بیغش شده و از یک زندگی آرام و سعادتمند برخوردار شوند. فقط در جریان نوشتن رمان بود که تولستوی درباره‌ی مبارزه‌ی عظیمی که میان نیروهای مخالف در گرفته بود، بیش از پیش تاکید کرد و از مطالعات وسیع او، یک فلسفه‌ی تاریخی پدید آمد. می‌گویند «جنگ و صلح» نزدیک به پانصد قهرمان دارد. شخصیت تک‌تک این قهرمان‌ها، در کتاب کاملا مشخص و معلوم شده و با وضوح تمام به خواننده معرفی شده است. این کار به خودی خود یک کار بزرگ است. توجه و علاقه‌ی خواننده، چنان‌که در اکثر رمان‌ها معمول است، فقط به دو، یا سه نفر، حتی به یک دسته جلب نمی‌شود، بلکه او متوجه اعضای چهار خانواده‌ی اشرافی، متوجه خانواده‌های روستوف، بولکونسکی، کوراگین و بزوخوف می‌شود.»